Rosalinda Patlan, uit San Antonio, Texas, probeert al acht jaar een baby te krijgen met haar man, Dago, met behulp van reproductieve geneeskunde, met name met in-vitrofertilisatiebehandelingen. Rosalinda werd rond 2006 gediagnosticeerd met polycysteus ovariumsyndroom, en het paar kan zich niet op natuurlijke wijze voorstellen - een vermogen dat de meeste mensen als vanzelfsprekend beschouwen en een overgangsritueel overwegen. Maar dat gevoel - de existentiële behoefte om zelf kinderen te krijgen - wordt versterkt voor de Patlans, omdat Rosalinda hoopt dat kinderen de herinneringen aan haar vader en twee broers zullen voortzetten die tijdens een auto-ongeluk zijn omgekomen toen ze jong was. Maar, zoals de documentaire Vegas Baby laat zien, verhoogt zelfs de diepgewortelde wens voor een kind niet de kans dat een IVF-behandeling succesvol is. Rosalinda's verhaal legt een van de belangrijkste afhaalrestaurants van de film vast, en misschien is dat wat de meeste mensen niet weten over onvruchtbaarheid en IVF: dat het vaak niet werkt, ondanks de monetaire, fysieke en emotionele kosten voor degenen die het gebruiken.
